Fanmail

Hoeveel indrukken kan een mens in zo'n korte tijd opdoen... Hoogste tijd voor een update!

Het voorraadje boeken dat ik in huis had is al verkocht (ik verwacht heel snel een nieuwe stapel) en de reacties van de mensen die hem inmiddels al gelezen hebben zijn lovend. Daar zal best nog een bui tegenin komen, maar het was een goed begin voor mijn zelfvertrouwen. En dan moet het artikel in de krant nog komen! Ik verwacht dat het één dezer dagen in de Tubantia zal worden gepubliceerd. Voor de geïnteresseerden die niet in de buurt van Oldenzaal wonen, kom ik daar uiteraard in deze blog op terug.

Tijd om bij te komen was er niet. Zaterdagochtend moest ik vroeg mijn bed uit om een konijnentaart af te spuiten. Die was echt te schattig! En dat was niet de enige taart... Foto's zijn te vinden op mijn Facebookpagina van CosyFood. Tussendoor heb ik veel berichtjes beantwoord. Het enthousiasme over mijn boek is hartverwarmend!

Mijn eerste Fanmail die zaterdag heel stiekem in de brievenbus werd gestopt, spande zaterdag wel de kroon. Ik weet niet of ik de afzender er een plezier mee doe door hem te noemen, dus dat doe ik even niet. Maar aan de envelop zie je wel dat het een kunstenaar/artiest uit mijn vriendenkring is. Hij heeft hier wel een goed beeld van Boaz neergezet, hoewel Boaz natuurlijk lang haar heeft. Een kniesoor die daar op let... Ik begrijp hem wel.

In de brief was hij vol lof over mijn boek. Hij kon niet meer stoppen met lezen. En hoewel hem al snel duidelijk werd wie de kwade geest in het verhaal was, bleef hij nieuwsgierig naar de ontwikkelingen. Hoe fijn om te horen!

Wat ik zelf trouwens wel een dingetje vond, waren de pikante scenes in het verhaal. Die maakten me erg onzeker en ik vond het lastig om ze te schrijven. Maar Boaz en Samantha hebben zo'n soort relatie waarbij ik het niet 'niet' kon schrijven, als je begrijpt was ik bedoel. Dan zou er toch een stukje intensiteit in het verhaal missen, die er wel echt in hoort.

Ik kan de brief natuurlijk niet inhoudelijk met jullie delen omdat hij vrij persoonlijk is, maar nu ik hem herlees word ik er toch weer een beetje emotioneel van. Het schrijven van een boek is zo'n onzekere bezigheid. Van tevoren kan je niet inschatten wat mensen ervan gaan vinden. En al jullie lieve woorden doen me echt goed!

Alvast bedankt allemaal en deze blog wordt in de loop van deze week zeker vervolgd.

Heel veel liefs, Wendy

Twitter Facebook LinkedIn Volgen